یادمه کودک که بودیم با آجر و چوب و ... بازی می کردیم و ساعت ها مشغول بودیم ...
خونه و برج و ... می ساختیم ...
دخترها هم خاله بازی می کردند و عروسک ها و ...
اولا : بازی هامون منجر به افزایش خشونت و عصبانیت نمیشد
ثانیا: این بازی ها اکثرا به صورت گروهی بود پس اجتماعی شدن رو یاد می گرفتیم
ثالثا: توی این بازی ها بعضی وقتها پدر می شدیم بعضی وقت ها پلیس و معلم و ... اینطوری مشق آینده می کردیم
رابعا:این بازی ها هزینه مادی چندانی برای والدین نداشت
خامسا : این بازی ها ساده بود و همه جا قابل اجرا بود
سادسا : به پرورش قوه تخیل ما کمک شایانی می کرد
و ....
اما حالا چی ؟؟؟؟ همه بچه ها شدن اسباب بازی وسایل الکترونیکی ...
همه ی خونه ها پر شده از تبلت ها و گوشی های هوشمند و ... که داخلش فراوونه بازی های متنوع ...
برخی از این بازی ها نه تنها فایده ای نداره بلکه فراوون ضرر داره ...
کشورهای پیشرفته ای مانند چین دارن مراکز ترک اعتیاد به موبایل و تبلت و اینترنت میزنن ما تازه داریم معتادشون میشیم !!!!
حسین رنجبر
